Kaderimiz yalnızlık mı ?

28 yaşındayım ve ailem öldükten sonra ne yapacağımı düşünüyorum Tamam ecel kime ne zaman gelir belli olmaz ama annem babam ölünce koca evde yalnız başıma ne yapacağım Bunları kafaya çok takıyorum; takma demekle de olmuyor zaten en sinir olduğum laf bu kafana takma lafıdır... Ailemden ve 3-5 yakın akrabadan başka kimsem yok Kardeşim de ileride evlenir gider Şimdiden bunları kendine sorun etme vs. böyle nasihatler de işime yaramıyor Annem ölürse dayanamam bazen zihnimde onu cansız halde canlandırıyorum Kapanmış gözlerine bakıp elimi yüzüne yanaklarına gotürüp ölümün soğukluğunu hissediyorum Dayanamıyorum; sonra öbür tarafa gidince kabir azabı mı olacak ? Asıl mesele burası ibadetleri layıkıyla yapmıyorum vs. İstanbulda dışarda binbir türlü dalavere tehlike vs. Bazen diyorum evden dışarı çıkmamak lazım Offf allahım ben nerde yanlış yaptım ? diye soruyorum kendime

isyankar olma arkadaşım yalnızlık YÜCE YARATICIYA mahsus

hayat bir şekilde devam edicek her yönüyle yaşıyoruz...

İsyan etmedim zaten

Bu tür yazılar sözler söylemler bir şeylerin habercisidir. Bu gerek şizofrende gerek başka sorunlarda. Herhangi basit bi aşıkta bile önemlidir. Bu tür iyi niyetli ve korkulu söylemler ilerde tehlikenin bir başlangıcı olabilir. Akıllı ol abicim. Çok akıllı.

Leponex, çok önemli bir konuya değinmişsin.seni tebrik ediyorum öncelikle..

Hayatta yanlız mı kalıcaz? evet bu birinci soru.

Kaçımız yanlız yaşayabilir? buda ikinci soru.

Gerçekten çok önemli sorular bunlar.Benim ailem yani annem ve babam yaşlılar.Babam 76 yaşında annem 65.Şuanda beni ayakta tutan onlar.bana bakan onlar.eğer onlara bişey olursa ne yaparım bilmiyorum.Şunu biliyorumki bir gün bu gerçekle yüzleşicem.buda beni korkutuyor.hemde çok..heralde benim için bir felaket olur.belkide bittiğimin resmi bir belgesi.

Ben şuanda tırnaklarını kesmekten aciz, banyo yapmaktan aciz, bir işi enfazla 10-15 dk yapabilen, ayakta bile durmakta zorlanan biriyim.benim durumumda olan bir şizofren hayatta yanlız kalırsa ne olur?Bu gerçekten çok önemli bir soru.

İşte yapmam gereken bazı şeylerin listesi;

Bir iş bulup para kazanmak,
Pazar ve Alışveriş yapmak,
Bunları eve taşımak,
Yemek yapmak,
Bulaşık,
Temizlik,
Çamaşır,
Ütü yapmak,
Ve şuanda aklıma gelmeyen bir sürü iş.

Ne dersiniz benim durumumda olan biri bu işleri yapabilir mi?hemde hergün..

İşte budurum beni çok korkutuyor..

Ne yapacağımı bilemiyorum.

Düşüncesi bile beni müthiş endişelendiriyor.Oyüzden aklıma getirmemeye çalışıyorum.

Bu arada yardım isteyebileceğim yanına sığınabileceğim bana bakabilecek bir kardeşimde yok.tek başımayım.

Siz olsanız ne yapardınız?

DOĞRUSU BİRGÜN YALNIZ KALINCA EVLENİRİM DİYE DÜŞÜNÜYORDUM AMA SANIRIM BU PEK ÇOK AÇIDAN MÜMKÜN DİİL BENİM İÇİN.BİR AİLEYE SAHİP OLMAK,DÜNYADAKİ EN KIYMETLİ HAZİNE DİYE DÜŞÜNÜYORUM.BENİM İÇİN MÜMKÜN DİİL AMA SİZLER BELKİ DE EVLENİP YUVA KURABİLİRSİNİZ.HİÇKİMSENİN ZOR GÜNLERİNDE YALNIZ KALMAMASINI DİLERİM.

iletişimi koparmazsak ilerleyen zamanlarda bir çareler düşünürüz ya,karamsar olmayın.

zaten kendimi yalnız hissediyorum ailemin gidişini kaldıramam heralde ki. düşünmesi bile acı veriyor bana.

ASUMAN evlilik benim için mümkün değil demişsin.Neden mümkün değil?

Gelelim bana..Benim tek bir kurtuluş yolum var.O da ailem hayattayken 3-5 sene içinde daha iyi olmak.kendimi toparlamak ve kendi kendime yetebilecek bir duruma gelmek.
Sonrada evlenmek..
İş konusunda da ev alıp satmayı düşünüyorum.Ancak böyle bir iş yapabilirim.Başkası için çalışmak mümkün değil gibi görünüyor.

şizo demiş ki:Leponex, çok önemli bir konuya değinmişsin.seni tebrik ediyorum öncelikle..

Teşekkürler; senin durumun daha zormuş Ne oldum dememek lazım ama Allah yardımcımız olsun Gerçi yaradana sığınmaya da pek yüzüm yok ya neyse.

Ben her geçen gün daha iyi hissediyorum bir önceki güne göre.Kendimi biraz daha toparladım.Eski yataktan çıkamama durumum bitti.Artık yürüyüş filan yapıyorum.Ama yetmiyor işte o ayrı konu.hastalığın başlangıcından beri zaten gidişat olumluydu.fiziksel rahatsızlıklar düzeliyor ama zihinsel kayıplar yerine gelmiyor...ne olur bilmiyorum.

şizo anlıyorum seni hepimiz belli oranda kısıtlamalar içerisindeyiz Toplumun şizofreniye bakış açısı da işimizi zorlaştırıyor. Umarım en kısa zamanda sağlığımıza kavuşuruz