hayalimsi

Önceden hayalimsi bir dünyada yaşıyordum.Herşey yüzeysel, donuk, hayal gibiydi.Gittikçe görüşüm netleşiyor.Cisimleri ve renkleri daha net seçebiliyorum.Daha ayrıntılı görebiliyorum.Ama tek farkla, hissedemiyorum...

gerçek dünyadan kopuk
düşüncelerim somut
ve düşünmediğim zamanlar
aklıma bişey gelmiyor


işte geldiğim nokta..

iyisin iyisin gene de karamsar olma,kendini net olarak ifade edebiliyorsun,bu da bir şeydir...

mesela bir ara bir şey yazmıştın,"bir olay karşısında keşke şöyle yapsaydım daha iyi olurdu diyormuşsun sonradan",o bende de oluyor.mesela bir konuda 3 seçeneğim varsa,1 seçeneği seçtikten sonra yarı yolda aklıma daha iyi olan 4. seçenek geliyor,tüh keşke öyle yapsaydım diyorum ama iş işten geçmiş oluyor.

ben kendimi özledim iyikiben.gerçek kendimi.bu yaşayan eksik.bu yaşayan ölü.ben ben değilim sanki.yokluk denen şey beni ele geçirmiş.beynim ölü.hayat canlı ama ben ölüyüm.bu neye yarar ki?..

hmm.anlıyorum.
bu hastalık çok dinamik bende.sürekli değişim ve dönüşüm içinde başından beri.
bir çığ gibi sorunlarım büyüyor.söylediğin durum bir ara vardı ama şuanda düşünce yoksulluğu yaşıyorum.düşünce yoksulluğu.bundan büyük bir sorun olabilir mi?
eğri oturalım doğru konuşalım.