Bizi kimse anlamaz

30 yaşına geldim ama yaşama hevesim tükendi Artık canımdan bezdim Her gün işten eve aynı monoton hayat Mutluymuş rolü yapıyorum İçimde biriken bir sürü sıkıntı olsa da başkalarına anlatmıyorum Takma kafana diyip geçiyorlar Malulen emekli olmayı bile düşünüyorum Bugüne kadar 12 defa hastanede yattım ve çevremdeki pek çok kimse bana arıza gözüyle bakıyor. Güzel başlayan tanışmalar muhabbetler bir süre sonra bitiyor Bu dünyaya gelmeyi ben seçmedim ve yaşam bana bir anlam ifade etmiyor Yaşama hevesim tükendi

Lisede kopya vermediğim eleman beni tahtaya kaldırıp tokatlamıştı Üzerinden çok zaman geçse de bu travmayı unutamadım Buna benzer çok trajedi yaşadım. Geçmişe takılma, karamsar olma vs bana böyle nasihatlerde bulunmayın. En güzel yıllarım 20li yaşlarım bu şizofreni yüzünden heba oldu Şimdi 30 oldum önümde 15-20 senelik bişey kaldı Allah bilir orasını ben kendimce tahminimi yazdım Evlendim yeni bir hayat kurdum ama hala anksiyete yaşıyorum İçimde isteksizlik var. Prof.a gidiyorum önemsemiyor geçiştiriyor Ölene kadar ilaç ilaç ilaç bıktım artık Hapı ağzıma alınca tiksiniyorum

Şunu anladım ki insanlara mesafeli durmak lazım Kendimi açınca sanki onların samimiyetlerine muhtaçmışım gibi sırt çeviriyorlar Benden sıkıldıklarını belli edecek tavırlara giriyorlar Yalnızlık en güzeli en azından duygusal yıkım yaşamıyorsun Şimdi eşimden ve ailemden başka kimsem yok. İnsanlara güvenemiyorum sanki herkes benden bir şey koparmaya çalışıyor gibi hissediyorum. İşyerinde insanların konuşmalarına tahammül edemiyorum. Herşey batmaya başladı.

öncelikle tebrik ederim, ,evlenmişsin,hastalıkta ve sağlıkta bir ömür boyu birlikte olursunuz umarım.darısı da evlenmek isteyen arkadaşların başına...
herşeyin üstesinden geleceğine inanıyorum.kendine dikkat et,eşin ve ailen yeter sana ya,ne yapıcan diğerlerinin ne düşündüklerini.

iyiki sen varsın cevabın için teşekkürler Görüşmeyeli nasılsın neler yapıyon ?

iyiyim işte ne olsun,senin yaşadığın türden sıkıntıların hayatımı tüketmemesine çalışıyorum,başarabildiğim kadarıyla...

leponex gene iyisin.bir işin var ,yaşın genç.ama şizofreni ömür boyu sürüyor.ilacın çok değildir umarım.ben de zor durumdayım,dışarı çıkamıyorum,kahveye gidemiyorum,caddeler de yürüyemiyorum.hep özlemle geçiyor ömrüm.anca kök hücre tedacisi çıktığın da tam düzelip ilacı bırakabileceğiz.ama kök hücre de zor ilaç şirketleri rant peşinde anlıyacağınız.

mrb.leponex benim de yaşam enerjim tükendi.evden dışarı çıkamıyorum gene. polen alıyorum dışarı çıkmak için ama o da tesir etmiyor artık.polenin de faydası olmuyor dışarı çıkmam da artık.ev de çöreklen babam çöreklen artık.çaresi de yok bu durumun.

mrb.leponex bak evlenmişsin ne güzel çocukların da olur inşaallah ondan sonra gel keyfim gel ,başkalarına bakıp hayatına yön çizme.ilaçlar ise bizim hayatımızın birer parçası , onları görmezden gelemeyiz.benim durumum zor ,normal emekli oldum evden çıkamıyorum pek,sen ise her gün işine gidip geliyorsun ne güzel işte. yaşam enerjini boşuna tüketme ,ben de şu an da pek yaşam enerjisi kalmadı.çaresi de yok bu durumun ne yapalım kader işte.

merhaba leponex o güzelim muhabbetlerin bittiğine ben de şahit oldum.şimdi yaşadığım şehir de değilim bazı nedenlerden dolayi başka şehirdeyim.dışarı çıkıyorum kahveye gidiyorum.ama kar var her taraf da kaldırımlar da buzlar var bu yüzden iki gündür dışarı çıkamadım.kızım öğretmen de ondan dolayi onun yanındayım.