Duygu Satıcısı

Merhaba değerli kardeşlerim, abilerim, ablalarım..

Öncelikle kendimi tanıtayım ben Cihan. Uzun zamandır yazdıklarınızı takip ediyorum, bu siteye yazılanlar, benim gibi bir çok kişi tarafından takip ediliyor, üye olmasalar da çoğu kişi bu yaşadıklarınızı yüreğinin içinde hissedebiliyor benim gibi... Sizlere derin bir saygı duyuyorum ve şuna inanıyorum ki: Ağır yükler her zaman güçlü insanların omuzlarına yaslanır. Biz belki sizin kadar güçlü olamadığımız için bu hastalığa yakalanmadık ve sizin kadar yüksekte olmadığımız, sizi anlayamadığımız için belki de alçaktaydık. Beni de kabul ederseniz eğer, sizinle dost olmak cümlelerimle az da olsa yüzünüzde tatlı bir tebessüm oluşturmak sadece en büyük dileğim..

Hoşgeldin Şizofren misin ? Nerdensin ?

Merhaba leponex. Nasılsın? Hayır şizofren değilim, anksiyete bozukluğu ve hafif derecede Obsesif Kompülsif Bozukluk var. Kendi hastalığımı araştırırken uzun süredir bu siteyi de takip etmeye başladım, senin sitede yazdıklarının hepsini de okudum ve olaylara yaklaşımın, değerlendirmelerin çok mantıklı geliyor, yazdıklarını beğeniyle okuyorum. Şizofreni konusunda oldukça bilinçlisin, beni de kabul ederseniz sizlerle dertleşmek isterim.

Sağol da burası yol geçen hanı Pek aktif üye bulamazsın.

Ne işle meşgulsün? Neler yapmaktasın? Hastalık nasıl başladı? Eşin varsa sana destek oldu mu bu konuda?

Öğretmendim memurluğa geçtim Hastalık ergenlikte başladı Eşim çok destek oldu. Senin hikayen nedir ?

Ankara'dayım. Gazi Üniversitesi Muhasebe ve Finansman Öğretmenliği mezunuyum, aynı üniversitede Yüksek Lisans yapıyorum şu an. 4 yıldır yaygın anksiyete bozukluğum var, şu an memurum, öğretmenliğe geçmek istemedim. Sitede takip ettiğim kadarıyla paranoid şizofrensin galiba. Paranoyalar devam ediyor mu hala? Devam ediyorsa ne tür paranoyalar? Herkesten şüphe duyuyor musun yoksa belirli şahıslar mı var? Bu hastalıkta paranoyalarının anlamsız olduğunu düşündün mü hiç? Yoksa istemsiz mi oluyor bunlar? Bu hastalıkta mantık devre dışı mı kalıyor? Kusura bakma fazla soru sordum ama bilinçlenmek istedim sadece.

Bir de hastalığa ilk yakalandığında hangi belirtileri yaşadığını anlatır mısın?

Referans hezeyanı oluyor Başkaları benden bahsediyor vs. Hastalığa ilk yakalandığımda yolda rahat yürüyemezdim Bacaklarımda kasılma olurdu Lisedeyken falan çok ezildim. Bu konuda çok şey yazmak istemiyorum Çünkü toprağa gömdüğüm şeyler. Eskiden paranoyalar mantıksız gelirdi ama artık inanıyorum Hem hezeyan yaşamak hem de yok canım bunlar mantıksız diye çelişki yaşamak beni çok yoruyor. Böyle daha rahatım Allah'a şükür memurum. İşime gidip geliyorum.

Ankara'daysan bir ara oturup konuşalım, bir yemek çay ısmarlayayım sana. Çevre edinmek iyidir bu tür hastalıklarda. Ne kadar sosyalleşirsen o kadar rahat olursun. Yapabileceğim bir şey varsa hazırım leponex. Dostluğum herkese açıktır her zaman. İyilik yapmak, başkalarına bir nebze olsun yardım edebilmek çok mutlu ediyor beni nedense.

İstanbul'dayım ama sağol buradan da destek oluyorsun Farkettiysen burada yazan eden pek yok. Burda yazışarak da bişeyler paylaşırız. Senin rahatsızlığın nasıl başladı ? Şikayetlerin neler ?

4 yıl önce 3 arkadaşla bir odada sohbet ediyorduk, sonra içlerinden dindar bir arkadaşım kuran okumaya başladı, bize vaaz veriyor, dinin gerektirdiği gibi yaşamamız gerektiğini hatırlatıyordu. Kuran okumaya devam ederken birden benim başım dönmeye, arkadaşlarım gözümde uzaklaşmaya başladı. Öyle şiddetli bir uzaklaşma, öyle dehşet bir kararma oldu ki gözümde hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçmeye başladı. Ben o zamanlar dinden uzak duran, her türlü günaha açık, şehvetin kalbimi kararttığı bir günah okyanusunda yüzüyordum. Bu belirtiler yaşanırken artık tövbe etmek için çok geç olduğunu, öleceğimi ve Allah'ın bu pişmanlığımı affetmeyeceğini düşünerek hızla ayağa kalktım. Evin içinde koşmaya başladım, o kadar çok korktum ki bu korku beynime vurdu, beynim şiddetle uyuşmaya başlarken bir yandan da ''Allah'ım ne olur affet! Bir hata yaptım, söz veriyorum bundan sonra kendime çeki düzen vereceğim'' diye bağırmaya başladım. Tabi belirtiler yok olmadıkça, daha şiddetli beynime vurdukça büyük bir travma yaşadım. Aceleyle banyoya koşup abdest aldım, namaz kıldım. Ertesi gün artık işe gidemeyecek durumdaydım, beynimde öyle bir alarm çalıyordu ki hemen acile gittim, ilaçlara başladım. Beni en çok üzen şey de arkadaşlarımın delirdiğimi iş yerine yaymasıydı. Sizin gibi arkadaşlara lanet olsun, bir gün bunlar sizin de başınıza gelecek ve beni anlayacaksınız dedim. Bir hafta rapor verdiler bana. O raporu aldığım için müdür de beni kafaya taktı. Haftada bir düzenli olarak sürgün edilmeye başladım. Kürt olduğum için iş yerinde de hiç sevilmezdim, sürgün edilmek için iyi bir koz vermiştim ellerine. Sonra bu iş yerinden kurtulmazsam iyice psikolojimin bozulacağına emin oldum. Dershaneye yazıldım, bir yandan işe bir yandan dershaneye gitmeye başladım, onca psikolojik atakla baş ederken bir yandan ders çalışıyor ve işe gidiyordum. KPSS'den 92 aldım o yıl. 92 puanını sonuç açıklama ekranında görünce hemen istifa mektubunu yazdım. Koşarak müdürün odasına girdim, mektubu suratına fırlatarak '' Sen bir köpeksin ve her zaman da bir köpek kalmaya devam edeceksin'' diyerek çarptım kapıyı çıktım.İstanbul'dan kurtulup  Ankara'yı kazanmıştım. Şimdiki iş yerimde çok mutluyum. Ölüm korkusu, kalp krizi geçirme korkusu, delirme korkusu gibi belirtilerim var. Sen ne öğretmenisin? Biraz uzun yaz, tanıyayım seni arkadaşım.

Türkçe öğretmeni (idim) Düz memurluğa geçirildim Şimdiki işimden memnunum Senin adına da sevindim Sevmediğin bir iş ortamından kurtulmuşsun.

merhaba hayalingülüşü nasılsın.2014 ün nisan ayında yazdığın yazıya yanıt veriyorum.belki okumazsın yazımı ama, sizinle yazışmak ve chatbox da sohbet bana keyif verecektir.site çok tenha bazen ,arkadaşlar nedense bugünlerde burayı ziyaret etmiyorlar.hadi hayırlısı.tek başına site de dolanıyorum işte böyle.