Oruç Aruoba-ile.......

30/01/10, 10:58 am

benim için birşey çok önemliydi; hiç hoşlanmadığın halde-herhalde kendini zorlayarak-benim bulunduğum yere gelmen. O yer seni çok rahatsız ettiği halde, bunu yenebiliyordun. Bu da, kopmak istemediğini, gösteriyordu- evet, bağlanmak isteyip istemediğine bir türlü karar veremiyordun (galiba hala veremedin...) ama kopmak istemediğin de kesindi.
Bağlanmak-kopmak...

"ile" kitabından alıntı...

Oruç Aruoba
1948-...

30/01/10, 12:19 pm

yaşadıkların, yitmeyecekler - yaşayacaklar.
birşeyleri yaşamışsan, gerçekten yaşamışsan,
onları yitiremezsin artık-istesen bile istemesen bile, yaşar artık onlar..
yaşadıklarınsın…
yaşamın, bütün yaşadıklarını yitirip, yeniden kazanmanın süreci olacak - hep yeniden yitirip, hep yeniden kazanmanın süreci….
…
kendi olarak, sana gelen
sana gereksinimi olmadan, seni isteyen
sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen
kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan
o, işte…
…
ancak arada bir gerçekten yaşayacaksın :
duygusal olarak “unutulmaz bir an” denen
yaşam aralıklarından birinde, tam kendin olarak,
tam kendisiyle yüzyüze geldiğin bir başka kişiyle
birlikte, birşey yaşadığında (bir sevinç, bir acı…)
– o zaman gerçekten yaşarsın.
ama bu “an”ları son derece seyrek yaşarsın
(kimi insanlar –çoğunluk?– bunları hiç yaşamaz
belki); son derece de kısa… gene de, bunların sağladığı
anlam yoğunluğu, yaşamının bütün geriye kalan
çölünü yeşertmeye yetecek.

30/01/10, 12:27 pm

helal sana be! alıntıda olsa senin yazıların! Mutlu

Oruç Aruoba-ile.......

Oruç Aruoba-ile.......

Geri: Oruç Aruoba-ile.......

Geri: Oruç Aruoba-ile.......