eskici...

uzun zaman önce yanlış olmasın oniki yıl kadar önceydi bi arkadaşım günlük hediye etmişti ilk zamanlar yazmaya başlamıştım sonrasında haftada bir ayda bir ve yılda bir yazıyordum ve halende yazıcağım bilmiyorum belkide klavye alışkanlığından mı yoksa deftere yazarken çok hızlı düşüncelerimi aktaramadığımdan mı yada tembelliğimdenmidir nedir koca günlük yıllık oluverdi neyse burda en azından yazmaya gayret etmeliyim çünkü yazmak çoğu zaman benim için dinlenme molası gibi oluyor ...
merhaba...
bugün pazartesi haftanın ilk günü çalışmadığım zamanlar günün hangi diliminde olduğumun pek önemi olmuyor ama şu an çalışıyorum yeni işe başladığım için pazartesi sendromuda yaşamıyorum kara pazartesi olmasada havalardan kaynaklı gri bir pazartesi nin son çeyreğindeyiz bahar en azından istanbul da günün ilk yarısında kendini göstermeye başladı akşama doğru oldukça soğuk esintiler belimi hafiften büküp kafamı kapşonun altına almama vesile oluyor işimi söylemedim deri konfeksiyonda kesicilik yapıyorum işimiz biraz pahalıya kaçsada insanları giydirmek pahalı diyorum çünkü kendimim bile bir deri montu yok neyseki av hayvanlarından ziyade çiftlik hayvanlarının derilerinden üretim yapıyoruz deriler önce ham olarak tabakhanelerde işlenir bu işlenti yaklaşık yarım santimle bir santim arası olan deriyi ikiye yada üçe enine kesmekle başlar kazanlarda iyice kimyevi maddelerle inceltilen deri sonraki aşamalarda boyahanelere gider çeşitli renklerde ve grafiksel fügürlerle giysilik hale gelir bizde konfeksiyon çalışanları olarak model kalıplar eşliğinde önce renk bütününü sağladıktan sonra keser ve makina dairesine göndeririz makinada ayakçı eşliğinde dikilen deri elişi ve ütüden sonra giyime hazır hale gelir yani çalıştığım zamanlarda gün boyu aynı işi yapıyor gibi görünsemde bit mont ortalama beş altı deriden oluşur bu da demek oluyor ki günde elli ila yetmiş hayvanın daha doğrusu canlının bir zamanlar yaşayan ama insanların çokta temel olmasada ihtiyaçları için yetiştirilip öldürülen canlıların bir kez daha öldürülmelerine vesile oluyoruz belki alternatifim olsaydı başka mesleğe yönelirdim ama bu işide yapmalıyım...
işte günlük günün akşamında iş dönüşünden bahsedecekken yaptığım işten bahseder oldum umarım çok zaman geçmeden tekrar uğrarım şimdilik eyvallah...

KENDİNE UYGUN BİR İŞ BULMAN ÇOK GÜZEL ARKADAŞIM.BEN DE ÇALIŞMAYI ÇOK İSTİYORUM AMA YAPABİLECEĞİM İŞLERE ANNEM İZİN VERMİYOR.İŞÇİLİKTE TECRÜBEM VAR ASLINDA,2000 YILINDA TEKSTİL FABRİKASINDA 5 AY KADAR ÇALIŞMIŞTIM.ANNEM DE HAKLI ÖZEL SEKTÖR RESMEN EMEK SÖMÜRÜYOR.ÇALIŞMA ŞARTLARI AĞIR.
İHTİYACIMIZ DA VAR ASLINDA,NEYSE ALLAH KOLAYLIK VERSİN SANA,BANA DA BİR İŞ İNŞ.

teşekkürler arkadaşım iyi ve güzel dileklerin kabul olsun...

bu aralar rahatsızım öksüürk nöbetlerim arttı üstüne birde dişimin dolgusu düştü bayağı eski bir dolguydu hemde azı dişinde dişçiye gittim pek sevmesemde yapacak bir şey yok yarın dolgu olacak yine ağzımda ufak bir şantiye kurulacak offf düşündükçe sıkılıyorum neyse umarım çabuk atlatırım...
bu aralatr pek nete giremedim galiba burdaki günlük deneyimimde bendeki gibi haftalık yada aylık olucak gibi olsun yinede arada sırada da olsa insanın kendinden bir şeyler karalaması iyi oluyor neyse bugün geç geldim erken gideyim yine uğrarım eyvallah...

GEÇMİŞOLSUN ESKİCİ.BENİM DE DİŞLERİMLE ÇOK SORUNUM OLUYOR.NE KADAR RAHATSIZ OLDUĞUNU TAHMİN EDEBİLİYORUM.BURDA DOLGU YAPARKEN MORFİN DE VURMUYORLAR,BU DA DEVLETİN YENİ EMRİ HERHALDE HASTANELERE.İSTANBULDA DA BÖYLEDİR SANIRIM.
GÜZEL ŞEYLER DÜŞÜNMEYE ÇALIŞIYORUM,DİŞÇİ KOLTUĞUNDA,SANKİ DİŞÇİDE DİİL,BAŞKA BİR YERDEYMİŞİM GİBİ DÜŞÜNMEYE ÇALIŞIYORUM.

bugün bir kez daha yüzleştim senle neredeyse bir yıl oluyor gittin gideli benden
her ne kadar kabullenmesemde biliyorum ki artık yıldızlardasın
görüyormusun ölüm lafını bile ağzıma almaya ve helede yazmaya çekiniyorum
tabiki hayatın gerçekliği bu doğarken ölmeyi göze almışız zoruma giden ne biliyormusun benden önce gitmiş olman sen yine canından can la hayatına devam edebilirdin ama ben zorlanıyorum artık
kimi zaman farkında olmadan agresifleşiyorum seni düşünüyor gözlerimi kapatıyorum sesinle sakinleşiyorum bide çok bilmişsin haa önceden sadece beni dinlerdin şimdi ben seni dinliyorum kendimle sohbetlerimle araya giriyor kafamı karıştırıyorsun bu akşam işten gelirken yolda sana kızdığım için kusura bakma fakat o kadar yalnız hissettimki kendimi sadece elini tutmak istedim ve malesef gözlerimi açmış bulundum baktım yoktun baktım elim hınca hınç dolu otobüsün soğuk camında ve yine dişlerimi sıktım gözlerimi kıstım ve ilkdefa olucak sen yoksun öldün artık olmayacaksın diyerek kısık gözlerimden süzülmeye çalışan gözyaşlarımı belki başka bir zaman diyerek içeri yolladım
yoruldum artık bedenim kendime ağır
sevmekten korkuyorken senle yüzleştim kendimden korkuyorken benle yüzleşttim...
...

otobüste ağlamamaya çalışmak çok zordur.bir yandan kimse görmesin diye başını çevirmek,bir yandan dışarıya çıkmak isteyen gözyaşlarıyla başaçıkmak...