piknik havası

Bugün ailecek pikniğe gittik.Beynam ormanlarına.50 km falan var.Arabayı yine ben kullandım.sağ salim gittik geldik.ama yine aynı şey oldu.arabadan iner inmez vücudum tutulur gibi yığılıp kaldım hamağa.hareket bile edemiyordum.herşey çok ağır geliyordu.bütün piknik boyunca yattım durdum.bir ara annemle kısa bir yürüş yaptık.hani kerpetenle açarsınya, bacaklarımı açıp yürümek o kadar zor geliyordu.vücudumu taşımak çok ağır geliyordu.başımda yine klasik bir ağrı.neyse yürüyoruz benim aklım bişeye takıldı onu düşünüyordum.meğerse annemde yanımda bana anlatıyormuş.3-5 dakika falan konuşmuş ben farkında değilim.aynı anda iki şeyi birden düşünemiyorum.bir şeye konsantre olduğumda diğer söylenenleri duymuyorum.bu da garip bişey.sonra oturduk.babam mangalı yaktı.odun kömür ateş derken etleri kızarttı.ona bakınca bir kez daha hayıflandım.75 yaşında adam benden enerjik.ordan oraya koşuyor ordan oraya.onun yerinde olmak istedim.düşünün durumumu.keşke ruhlar aleminde ruh değişimi filan gibi bişeyler olsaydı.onu da geçtik, etrafımda bağırıp çağıranlar, top oynayanlar, insanlar okadar mutlu geliyorduki gözüme. normal bir insan olmaktan nekadar uzağım dedim kendi kendime. bir kez daha üzüldüm.boynum bükük ordan ayrıldık.eve geldik.yolda biraz açıldım. benim durumum dalgalı bir seyir izliyor.gün içinde biraz daha toparlandığım zamanlar oluyor.ev gibisi yok.yine evdeyim rahatım.

işte buda böyle bir gündü.paylaşmak istedim.